5.6. Christus, de Leidsman i.c. de Voorganger

Christus de Leidsman i.c. de Voorganger

We komen in heel deze studie uit bij Christus.

Christus en zijn relatie met zijn Lichaam.

Christus als het letterlijke Hoofd van de gemeente zonder tussenlagen.

Bedieningen en ambten zoals oudsten, zijn aan die relatie ondersteunend.

De vragen die we onderweg tegenkwamen waren:

  • als het niet gaat om de natuurlijke groepsdynamiek, wat is dan de Bijbelse gemeentedynamiek?
  • Wat verstaat Christus onder die door Hem gewenste eenheid?
  • Wat bedoelt Hij daarmee als Hij tegelijk zo’n verscheidenheid geeft en wenst?
  • Wat zijn die organische principes in de Nieuwtestamentische gemeente, als organisme?
  • Hoe heeft Christus zijn gemeente bedoeld en ingericht en hoe geeft Hij daar leiding aan.
  • Wat is de rol van bedieningen en ambten daarbij?

Vragen die in de praktijk een rol spelen zijn:

  • Maar er moet toch leiding zijn in de gemeente, de dagelijkse leiding?
  • Bij beslissingen moeten toch knopen worden doorgehakt?
  • Er dient toch beleid te zijn hoe over bepaalde onderwerpen gedacht wordt?
  • Bij zonde moet toch opgetreden worden?

We komen er niet door de wel bekende teksten op te sommen en dan vervolgens maar de conclusie als voor de hand liggend in het midden te laten en daarmee suggererend dat de manier van leiding geven en hebben dus vaststaat.

We willen zoeken naar de Geest van Christus, hoe Hij zijn gemeente ziet en leidt.

Waar was Jezus voortdurend mee bezig, toch waartoe Hij gezonden was, het verlorene te zoeken en te redden en het evangelie van het Koninkrijk van zijn Vader te prediken.

Niet met zijn Meester-en-Heer-zijn.

Waar zijn wij mee bezig?

Met het leiden van de gemeente?

Hoe vaak beklemtoonde Hij niet dat Hij juist was gekomen om te dienen.

Hij gaf geen leiding, maar sprak met gezag (d.i. bediening) over het Koninkrijk van zijn Vader en gaf niet zozeer allerlei opdrachten aan zijn discipelen.

Hij gaf dus weldegelijk leiding, maar dat was een uitnodiging tot navolging; Hij wees de weg en gaf het voorbeeld hoe die weg te wandelen.

Joh.13:13 Gij noemt Mij Meester en Here, en gij zegt dat terecht, want Ik ben het. 

Indien nu Ik, uw Here en Meester, u de voeten gewassen heb, behoort(niet: moet) ook gij elkander de voeten te wassen;

want Ik heb u een voorbeeld(niet: opdracht) gegeven, opdat(niet: zodat) ook gij doet, gelijk Ik u gedaan heb.

Jezus geeft het voorbeeld, legt het uit en legt het vervolgens volledig bij de discipelen, maar geeft geen opdrachten en neemt geen beslissingen voor hen.

Maar als je Mij wilt volgen, neem dan je kruis op je en verloochen jezelf.

Hij behandelt zijn discipelen als volledig verantwoordelijke volwassenen, terwijl de evangelisten regelmatig moesten optekenen dat de discipelen helemaal nog niet van die volwassenen in het geloof waren en zeker nog geen inzicht hadden in het Koninkrijk.

En toch benadert Jezus hen zo, ondanks dat Hem daarover wel eens een klacht ontvalt.

Als wij echter nadenken over leiderschap in de gemeente, zijn we die betekenis gewoon weer kwijt.

We kunnen het bijna niet in al zijn consequenties toepassen.

We weten gewoon niet hoe dat moet.

-0-0-0-

Wat is de positie die Christus inneemt ten opzichte van de gemeente?

  • Hij is het Hoofd (leven, oorsprong) van het lichaam, zijn gemeente (de uit de wereld weggeroepenen), Ef.5:23; Kol.1:18.
    • Hij roept weg uit het slavenhuis en maakt ons zonen van de Vader en vrienden van Hem.
    • Hij brengt ons bij onze bestemming zoals het ooit door God geschapen was.
  • Hij is de Goede Herder (ergens heen brenger) van zijn kudde, Heb.13:20.
    • Zet zijn leven in voor de schapen, Joh.10:11-15.
    • Is gericht op de kudde, beschermt tegen roofdieren en brengt naar grazige weide.
  • Hij is de Meester van zijn discipelen:
    • als “Hij-die-er-achterstaat”, (epistate) bij nood,
    • als “Leraar”, (didaskalos) wanneer zij iets willen leren.

In zijn omgaan met de discipelen wordt Hij nooit als “hij die er voorstaat” (Leider / Voorganger = Leidsman) genoemd. Dat is Hij wel(35)!!

Jezus vult zijn leiderschap tegenovergesteld in aan ons begrip van Leidsman. Zie, w.b. leidinggeven door Jezus, Hebr.2:10 waar staat dat Hij als Leidsman  door lijden heen ons heiligt. En Heb. 12:2 zegt dat Hij als Leidsman door het kruis en de schande ons in geloof is voorgegaan (voleinder).

Vergelijk dat eens met 1 Tim.1:4 +17, “leiding(voorbeeld) in het geloof“.

Als je dit goed tot je door laat dringen en ziet dat Jezus de titel Leidsman heeft en ook ziet hoe Hij dat invult, hoe durf je jezelf dan leider te noemen; de titel van Jezus te voeren en dat ook nog eens in te vullen met bepalend leiderschap. Contrair aan Zijn dienend leiderschap.

-0-0-0-

De vraag is nu of de Here Jezus met deze houding de gemeente aan haar lot overlaat.

Nee, Hij heeft zijn gemeente op een bepaalde manier ingericht en toegerust.

Dat zien we pas goed als we teruggaan naar de fundamenten:

Jezus doopt de gemeente, zijn Lichaam, met zijn Geest.

Daarmee geeft Hij haar de Kracht voor datgene wat Hij van haar vraagt.

Individueel geldt dat het resultaat (karpos, vrucht) een nieuwe mens is met het karakter van God: liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, mildheid, trouw, tederheid, zelfbeheersing.

Kortom, een nederig en niet een (be-)heersend karakter.

Daarnaast geeft God tot welzijn van allen, de gemeente, de uitingen van de Geest: charismata (liefdesgaven), diakonia (bedieningen) en energemata (wonderwerkende krachten) om elkaar te kunnen troosten en dienen in de kracht van God.

Het grote principe van leidinggeven door de Here Jezus is:

door het stof gaan (de letterlijke vertaling van diakoon, bediening) voor de ander, al kost het je leven.

Zijn leidinggeven aan ons kenmerkt zich door één opdracht:

Dient elkaar door de liefde, daaraan zullen de mensen zien

dat jullie mijn discipelen zijn.

Dat is zijn gebod, en met argument: want daarmee laat je zien wie en hoe Christus is.

Dat is zijn leidinggeven.

-0-0-0-

Als dat nu de leiderschapsstijl is van de Here Jezus en Hij zo ook de gemeente heeft toegerust, zou Hij dan van mensen een andere stijl van leidinggeven vragen of zelfs maar toestaan?

Het was de leer van de Nikolaïeten (bepalend leiderschap) die Christus zo haatte in de gemeente te Efeze en Pergamus.

Het waren de herders die zichzelf weidden, waar God zich tegen Ezechiël zo vreselijk boos over maakte.

Waarom? Omdat een dergelijk leidinggeven geen recht doet aan het zichtbaar maken van de verscheidenheid in Jezus door de leden van Zijn Lichaam, de gemeente.

In plaats van pastorale zorg bij gebrokenheid, ontstaat dan een sfeer van oordelen en vermanen.

Het is opvallend dat overal waar in de Nederlandse vertalingen ‘vermanen’ staat, in de grondtekst het woord parakaleo staat.

Parakaleo betekent aansporen en vertroosten.

Denk aan de Heilige Geest die de Parakleet wordt genoemd: Trooster, Helper.

Ook hier wreekt zich het zeer oude gedachtegoed van de moederkerk sinds 300: hiërarchie en regeren over de leken.

Laten we liever nog verder teruggaan naar de jaren 30, naar de gemeenten van de eerste Christenen en zien wat daar de drie sleutelwoorden voor het onderling omgaan waren:

Elkaar opbouwen, vertroosten en bemoedigen.

Naar de volgende pagina.


Noten:

(35) Mat.2:6 En gij, Betlehem, land van Juda, zijt geenszins de minste onder de leiders van Juda, want uit u zal een Leidsman voortkomen, die mijn volk Israël weiden zal. Hand.3:15 en de Leidsman ten leven hebt gij gedood, maar God heeft Hem opgewekt uit de doden, waarvan wij getuigen zijn. Hand.5:31 Hem heeft God door zijn rechterhand verhoogd, tot een Leidsman en Heiland om Israël bekering en vergeving van zonden te schenken. Heb.2:10 Want het voegde Hem, om wie en door wie alle dingen bestaan, dat Hij, om vele zonen tot heerlijkheid te brengen, de Leidsman hunner behoudenis door lijden heen zou volmaken. Heb.12:2 Laat ons oog daarbij (alleen) gericht zijn op Jezus, de Leidsman en voleinder des geloofs, die, om de vreugde, welke vóór Hem lag, het kruis op Zich genomen heeft, de schande niet achtende, en gezeten is ter rechterzijde van de troon Gods.

Plaats een reactie

Inhoudsopgave