---

Je bent hier: Home » de gemeente » 5.1 Gemeente en leiderschap » 5.1.3 Organisatie vs organisch lichaam

---

Een bonte verzameling

Letterlijk betekent gemeente (Grieks: ecclesia), ‘uit weggeroepenen’.

De hele mensheid wordt door God aangesproken om weg te trekken uit het wereldse denken, dat geknecht wordt door de wereldbeheersers van deze eeuw.

Hij roept hen op zich te verzamelen, Hij vergadert hen bij elkaar.

Een bonte verzameling van allerlei totaal verschillende mensen, uit alle taal, volk en natie, met verschillende socialisaties en achtergronden en geen gemeenschappelijke genen. Plat gezegd: Een bijeengeraapt zootje, 1Kor.1:26-31.

Alleen Christus gemeenschappelijk

Slechts één ding krijgen ze gemeenschappelijk en dat is dat Christus hun Hoofd is, hun Herder en Meester.

Daarom hebben zij in Hem het geloof en het door Hem verkregen heil gemeenschappelijk, (Titus 1:4; Judas 1:3).

In de uitwerking daarvan in het dagelijks leven zie je dan vervolgens dat gemeenschap met elkaar wordt beoefend; in praktijk wordt gebracht.

Het gaat als een orgaan, een Lichaam functioneren.

Ze zien naar elkaar om, ze delen hun blijdschap en verdriet, hun bezittingen (Rom.12:9-16; Hand.2:44; 1Pet.4:9; Heb.10:24).

Ze zijn elkaar tot hand en voet.

Zolang zij zich gemeenschappelijk en niet individueel door Hem laten leiden, gaat het goed.

Dan wordt deze bonte verzameling van totaal verschillende individuen een weerspiegeling van de veelkleurige wijsheid van God die, en alleen Hij , daar een prachtig functionerend Lichaam van maakt.

Alleen Christus maakt gemeenschappelijk

Zodra zij zelf het heft in handen nemen, dan komen alle verschillen lijnrecht tegenover elkaar te staan.

Zodra een selecte groep of enkeling los van de totale gemeente de leiding van God zoekt voor de gemeente, is er geen gemeenschappelijke inspiratie en ontstaat vervreemding ten opzichte van elkaar.

De inrichting en de leiding van de gemeente is volledig omgekeerd aan zoals wij mensen een organisatie leiden.

Wij zijn geneigd om iemand of een team in de punt van de piramide te positioneren, terwijl de gemeente een piramide op zijn kop is; rollen en taken ondersteunen het geheel.

De gemeente is het Lichaam van Christus, een organisme met organische principes.

Het is geen organisatie met organisatie structuren(3).

Wat bijzonder duidelijk uit heel het Nieuwe Testament spreekt, is dat het gaat om Christus en Zijn gemeente.

De relatie tussen het Hoofd en het Lichaam.

Al zijn uitspraken en opdrachten richt Christus dan ook aan de gemeente.

Christus ondersteunt

Ter ondersteuning van zijn Lichaam ter vervulling van die opdrachten, geeft Christus de Heilige Geest.

Het resultaat is dat Christus met zijn Geest, geestesgaven (charisma), bedieningen (diakonia) en wonderwerkende krachten (energemata) aan de gemeente geeft om zo zijn opdrachten in Zijn kracht te kunnen uitvoeren. (4)

Bovendien geeft Hij ambten(5) ten behoeve van dat gemeentelijke, organische proces.

Maar zowel de bedieningen als de ambten moeten beseffen dat zij ondersteunend en niet bepalend of leidend zijn aan waar het om gaat, namelijk Christus en zijn Lichaam.

En zo komen we uit bij de vraag:

Wat zijn die organische principes in de Nieuwtestamentische gemeente, als organisme?

Hoe heeft Christus zijn gemeente bedoeld en ingericht en hoe geeft Hij daar leiding aan?

Wat is de rol van bedieningen en ambten daarbij?

Het zijn vragen die we, als we werkelijk Christus op de voet willen volgen, moeten beantwoorden.

Naar de volgende pagina.

---

Noten

(3) En met alle goede bedoelingen zie je in de praktijk hoe snel daar op wordt teruggevallen. Zeker als de gemeente groeit of groot is. Een gemeente zou daarom alleen al niet groter moeten zijn dan tussen de 300 en 400 leden. Bij 400 leden kan zonder meer gesplitst worden, waardoor het organisme optimaal kan blijven functioneren. En dan geen super raad van oudsten instellen die daar boven hangt. In het begin kan natuurlijk wel geleund en gesteund worden zoals ook de gemeente te Jeruzalem functioneerde ten opzichte van de nieuwe gemeenten. Maar dat ging wel over gemeenten met pas bekeerden. Bij een splitsing hoeft daar geen sprake van te zijn.

 

(4) Mooi is om te zien dat, hoewel het de Geest is die deze zaken bewerkt, er een koppeling wordt gemaakt met God wat betreft de energemata. Het is God zelf die wonderen en tekenen doet volgen.

De diakonia, de bedieningen, het elkaar daarmee dienen worden gekoppeld aan Christus, die in alles diende, zijn Vader, maar ook ons. Hij kwam, zo zei Hij om te dienen.

De charismata worden verbonden aan de Heilige Geest als zijn uitingen in en door ons.

De Goddelijke eenheid en samenwerking, ook in de toerusting van de gemeente, waarvan Christus het Hoofd is en waar de Geest in is uitgestort. God geeft mandaat, bekrachtigd en bevestigd door wonderen en tekenen.

Het is elkaar dienen zoals Christus diende, met je gaven zoals de Geest die geeft, in de kracht zoals God die geeft.

 

(5) Ambt: anders vertaald met ‘werk’ of ‘taak’ zoals bestuur, oudsten, taakveldcoördinatoren, dienaren(diakenen), koster. In de Bijbelse tijd o.a. het hoofd van de synagoge.