5.7. Ten slotte

Hoe werkt het?

Maar hoe werkt dat dan ten slotte?

Er moet toch voorgegaan worden?

De gemeenteleden hebben toch een visie nodig?

Er moeten toch doelen gesteld worden?

Er moet toch duidelijkheid zijn?

Iemand zal toch de eindverantwoordelijkheid moeten hebben?

Over deze aspecten van het gemeentelijk leven zijn boekenkasten volgeschreven.

En deskundigen betogen terecht dat een organisatie zonder visie en heldere doelen niet werkt en doodloopt.

Dat is ook zo, en die zijn er ook in de gemeente,

Maar . . . . bepaald door het werkelijke Hoofd van de gemeente:
de Voorganger, de Leider, Jezus, de Kurios.

Visie en doelen voor de gemeente staan gewoon in de Bijbel!!!

Uniciteit van elke gemeente

In de bijbel zien we voor alle gemeente geldende uitspraken. Maar elke gemeente is ook uniek. Dit door de optelsom en inkleuring van alle gaven die Jezus in de gemeente heeft uitgestort. Als het Hoofd heeft Hij aan alle delen van het Lichaam een bijzondere functie en daarvoor bedoelde gaven gegeven.

Daardoor is elke gemeente uniek samengesteld.

Het is veeleer de taak van oudsten die bij alle gemeenteleden  te ontdekken, vrij te zetten, te faciliteren, de mensen aan te sporen daarmee aan de slag te gaan.

Daarmee zijn de oudsten dienstbaar aan het doorgroeien van elk lid en de gemeente als geheel naar de volheid in Christus en wordt de gemeente niet heen en weer geslingerd door allerlei leringen.

Dat is het doel: volwassenheid, volledig mens zijn, het tot je recht komen.

Maar behandel elkaar dan ook als volwassen, of we het zijn of niet  !!!

Christus ziet zijn Lichaam als mondig.  Een levend organisme.

Als we zo met de gemeente omgaan, dan wordt Christus zichtbaar.

Dan wordt ook de visie zichtbaar die bij de gemeente hoort, omdat Christus met reden elk lid met zijn specifieke gave en bediening aan de gemeente heeft toegevoegd.

Daarmee weerspiegelt de gemeente de veelkleurige wijsheid van God.

Om dat te ontdekken heb je als oudsten je handen meer dan vol, maar dan ben je wel bezig met waarin Christus is voorgegaan en waartoe Hij ons roept.

Durven we Hem te vertrouwen of willen we Hem een handje helpen, omdat dat proces zo lang duurt en wij minder de controle hebben?

Hebben we ons  wel eens gerealiseerd dat dat proces het gemeentelijk leven IS:

levende stenen die volharden bij de gemeenschap?!

Ben jij omdat je oudsten bent wijzer dan vele trouwe trouwe gemeenteleden?
Het is toch op basis van je gave en bediening!? Maar die hebben gemeenteleden ook!!

Ten slotte

Het is voor ons mensen niet gemakkelijk om de leidinggevende stijl van Christus over te nemen.

Toch vraagt Hij dat van hen die leidinggeven aan zijn gemeente.

Dirigeren, beleid bepalen en besluiten nemen, gaat ons gemakkelijker af dan dienen. Dienende liefde vraagt zelfverloochening en nederigheid.

Je eigen ideeƫn opzij zetten en invoegen in het totaal van het veelkleurig palet van de gemeente.

Niet een klein paletje van een paar oudsten van waaruit de hele gemeente wordt ingekleurd.

Nee, Christus heeft de hele gemeente ingekleurd door aan een ieder zijn Geest te geven tot welzijn van allen.

Oudsten zijn in hun rol niet uitgezonderd van het volharden bij de gemeenschap. Sterker, juist zij dienen daar het goede voorbeeld in te geven. Ook daarin gaan zij voor.

Hij vraagt het van ons. En Hij overvraagt ons niet.

Want Hij zelf heeft die werken voor ons van tevoren klaargemaakt.

Eenvoudig daarin wandelen is een gemeente, een gemeenschap waarin de leden als levende stenen volharden.

Want hier klopt het hart van het gemeentelijk leven:
door samen te zoeken, samen te bidden, en door samen leiding te ontvangen van Jezus, door zijn Geest.

Ook door samen gehoorzaam te zijn aan het gebod dat wij elkaar lief moeten hebben; dat we de ander uitnemender achten dan ons zelf, en vooral ook dat we daar ā€“juist ook in ons leidinggeven- naar handelen.

Samen, een ieder vanuit zijn gave of bediening.

Petrus zegt: Schraag het geloof.

Schragen, er onder gaan staan, ondersteunen, helpen.

Dat betekent een weg van broederliefde en een weg van liefde voor iedereen.

Als een stratenmaker op je knieƫn achteruit kruipen voor de ander, een geplaveide weg maken voor je mede broers en zussen.

Letterlijk door het stof gaan voor de ander.

Dat is de ware betekenis van het woord bediening (diakoon): via het stof.

Zo zal ons rijkelijk toegang worden verleend tot het eeuwige Koninkrijk van onze Voorganger, Heer en Heiland, Jezus Christus.

Als we zo hebben ontdekt wat de gemeente is, namelijk de werkplaats van de Heilige Geest om elke gelovige toe te rusten tot discipelschap, zodat zij levende getuigen zijn van onze Here Jezus Christus, dan krijgen we ook het goede zicht op de rol van ambten en bedieningen daarin.

Namelijk: opbouwen, vertroosten en bemoedigen in de kracht van de Heilige Geest.

-0-0-0-0-

Einde studie over de gemeente en leiderschap

Zie ook het artikel m.b.t. tot de rol van de vrouw in de gemeente.

M.b.t. de scheppingsorde tussen man en vrouw zie de artikelen 1.5.4 en 1.5.5 ā€œDe bouw van de vrouwā€ en ā€œde verschillende rol van man en vrouwā€.

Plaats een reactie

Inhoudsopgave