Ik heb zo mijn gedachten meegekregen, als ik denk aan Judas. Hij is zelfs tot een spreekwoord geworden: Pestkop, onbetrouwbaar, verrader.
Onderstaand wil ik een ander licht op hem werpen. Overigens niet minder erg.
Als ik denk aan Judas, vermoed ik dat hij nog het grootste geloof van alle discipelen had. Ze waren allemaal enorm onder de indruk van zijn wondermacht. Maar Judas trok daar dan ook de consequentie van. Als je zoveel macht hebt om individuele zieken te genezen, om duizenden mensen eten te geven, doden op te wekken, dan kun je ook wel een heel volk bevrijden van het Romeinse leger.
De koninklijke intocht in Jeruzalem had hem mogelijk helemaal op het spoor gezet.
Maar telkens valt Jezus hem tegen. Voortdurend maakt Jezus de verkeerde keuzes. En Judas begint zich daar gruwelijk aan te ergeren.
En als Jezus zegt, wanneer hij door Maria wordt gezalfd, dat zij dat deed met oog op zijn begrafenis, dan heeft hij het helemaal gehad. Na de intocht had hij nog hoop. Maar daarna begon Jezus in zijn ogen heel vreemde dingen te zeggen en te doen. Het leek wel of Hij zich bewust zonder verzet in ellende wilde storten en al helemaal geen koning aspiraties had. Hij had het erover dat Jeruzalem verwoest zou worden. Hij begon zijn dienaren de voeten te wassen, het moest niet gekker worden. De satan vaart in hem.
En Judas bedacht een plan om Jezus te dwingen zijn macht aan te wenden.
Judas wilde Jezus niet dood
Het Griekse woord dat met ‘verraden’ is vertaald, betekent ook en heeft meer die lading: overleveren, in een situatie brengen. Judas leverde Jezus over aan . . . Waarom?
Judas was niet een verrader in de zin dat Hij Jezus aan de vijand uitleverde om te laten doden.
Op het moment namelijk dat Hij doorkrijgt dat Jezus zijn macht niet aanwendt en dat dit verkeerd afloopt, schreeuwt hij het in spijt uit, dat ze een onschuldige ter dood brengen en werpt hij zijn geld terug.
Judas wilde niet dienen, maar heersen
Het is opvallend dat precies na de voetwassing, waar Jezus het voorbeeld geeft wat dienen is, zijn discipelen leert om te dienen, elkaar te dienen, Hij op dat moment aangeeft dat Judas Hem zal overleveren. M.a.w. Judas zal precies het tegenovergestelde gaan doen als Hij nu net heeft uitgelegd. Judas wilde niet dienen, maar heersen. Door kracht en geweld het aardse koninkrijk herstellen.
Judas stuurt aan op een confrontatie van Jezus met hen die Hem wilden doden. Dan moest Jezus wel. En in zijn kus kijkt hij Jezus aanmoedigend aan. In zijn ogen lees je, kom Jezus, hier zijn die Romeinen, drijf ze zoals die zwijnen het meer in, verpletter ze. En ja hoor, tijdens deze eerste confrontatie ziet hij weer die enorme macht van Jezus, op het moment dat Jezus spreekt, blaast Hij al de soldaten tegen de grond. Ja, dat bedoelde hij, kom op Jezus, je kunt het. Maar dan gaat Jezus vrijwillig mee. Nee he, Hij laat zich veroordelen. Dit gaat niet goed. Hij schreeuwt het uit: Hij is onschuldig. Jullie gaan een onschuldige doden. Dit is niet wat ik bedoelde, ik heb gezondigd en onschuldig bloed overgeleverd.
Zijn bemoeienis met HOE Jezus zijn koninkrijk moest vestigen, loopt gruwelijk verkeerd voor Judas af.
De wereld vindt het een mooi idee dat God de wereld liefheeft, maar dat Hij dat doet door zijn Zoon te geven, en een onschuldig kind van Hem zo gruwelijk te laten martelen, daar ergert men zich mateloos aan. De wijze waarop God de wereld liefheeft, het HOE, dat pruimt men niet.
Maar nu wij . . . .
Waarom is het belangrijk om eens op deze manier naar Judas te kijken? Hierdoor komt hij veel dichter bij ons te staan. Wij zouden Jezus nooit verraden (nee . . .?), maar dit, dit kan ons allemaal overkomen.
Want hoe vaak willen wij Jezus in ons bidden (voor bijvoorbeeld genezing) niet dwingen om zijn macht aan te wenden? In plaats te vragen om openbaring en het plan van Hem met ons leven?
En ja, natuurlijk mag je je in geloof uitstrekken naar genezing. Zijn striemen zijn ons ook tot genezing. Maar wel op Zijn manier !!
In de eigenwillige weg verschilt Judas in niets van Petrus. Wat Petrus van Judas onderscheidt is dat hij de weg terugvindt naar Jezus. En zo is er ook altijd een weg terug voor ons. Maar die moet je dan wel gaan anders kom je net als Judas op een doodlopende weg. Dan snappen we niet waarom God niet antwoordt, niet geneest, enz. en loopt ons geloof dood.
Judas vond die weg niet. Hij had een relatie met Jezus om wat Jezus deed. Petrus vond die weg wel. Hij had een relatie met Jezus om wie Hij was.
Het enige wat Jezus vraagt is: “Heb jij Mij echt lief?” En al het andere dan? Hoe moeten de dingen? Jezus zegt: “Wat gaat het jou aan. Volg gij Mij!” (Joh.21:15-22)
Eventueel terug naar pagina: Het Koninkrijk hersteld door gehoorzaamheid.
Kijk ook eens op wikipedia m.b.t. Judas.