Hoe zit het met de vrijgezel Paulus en echtscheiding? Laten we ook hier schrift met schrift vergelijken zoals we dat altijd doen met ‘lastige’ teksten.
De Here Jezus wijst terug naar de oorspronkelijke bedoeling. Tegelijk wijst hij de scheidbrief niet af, maar legt uit waarom die toch gegeven is. Namelijk, vanwege de hardheid van ons hart. Dit ondanks de oorspronkelijke bedoeling van het huwelijk.
Geen ander voorschrift
Wanneer Paulus over een ongelovige spreekt, kan dat geen nieuw of afwijkend gegeven zijn. Het dient in lijn te zijn met wat de schrift elders zegt.
Als we dat niet in lijn brengen en geen schrift met schrift vergelijken, dan brengen we de schrift in tegenspraak met zichzelf.
Wanneer Paulus spreekt van een ongelovige zal dat dus moeten gaan over de hardheid van het hart waar de Here Jezus over sprak. Een situatie waarin een scheiding gereguleerd wordt in het Oude Testament door middel van een scheidbrief.
En die regulering in het Oude Testament ging over het Israëlitisch huwelijk! Dat ging niet over het huwelijk van een Israëliet met een ongelovige buiten Israël! Dat was namelijk verboden(3).
De regulering gaat dus over gelovige Israëlieten waar sprake is van hardheid van hart ofwel ongelovig gedrag. Persisterend gedrag dat niet past bij kinderen van God (of Nieuwtestamentisch gezegd: dat niet past bij een wedergeboren christen).
Gedrag dat het huwelijk volkomen ontwricht waardoor er eigenlijk feitelijk niet meer van een huwelijk gesproken kan worden. Doordat alle voorwaarden voor een christelijk huwelijk ontbreken.
Derhalve geldt dat, als Paulus het heeft over een ongelovige, daar ook onder verstaan kan worden ongelovig gedrag van een gemeentelid. Dit wordt door de Oudtestamentische context duidelijk.
Naar de volgende pagina waar we de uitdrukking “hardheid des harten” onder de loep nemen.